Η Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση την οποία διεξήγαγαν επαναστατημένοι Έλληνες εναντίον του οθωμανικού στρατού με σκοπό την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας και τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους.
Η αφύπνιση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων εντοπίζεται κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο, περί τον 13ο έως 15ο αιώνα, αλλά οι απαρχές του ελληνικού εθνικού κινήματος που οδήγησε στην Επανάσταση εμφανίζονται πολλούς αιώνες αργότερα, στην ώριμη φάση του νεοελληνικού Διαφωτισμού το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα.
Την περίοδο αυτή, η διάδοση της παιδείας συνοδεύτηκε με τη διάδοση -αρχικά μεταξύ των Ελλήνων που ζούσαν στις παροικίες της Δυτικής Ευρώπης και είχαν φιλοδυτικό προσανατολισμό – της ιδέας της ύπαρξης ενός ελληνικού έθνους που συνδεόταν με την αρχαία Ελλάδα και δικαιούταν χωριστή πολιτική ύπαρξη.
Μία από τις οργανώσεις που δημιουργήθηκαν μέσα σε αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό κλίμα ήταν η Φιλική Εταιρεία, μια μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό από τρεις Έλληνες εμπόρους με σκοπό την προετοιμασία μιας ελληνικής επανάστασης.
Οι Φιλικοί είχαν αρχικά περιορισμένη επιτυχία, οικειοποιούμενοι, όμως, μια παράδοση ορθόδοξων προφητειών για την ανασύσταση της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αφήνοντας να εννοηθεί ότι είχαν τη στήριξη της τσαρικής Ρωσίας, κατάφεραν εν μέσω μιας κρίσης της εμπορικής ναυτιλίας, από το 1815 και εξής, να προσεταιρισθούν τα παραδοσιακά ελληνορθόδοξα στρώματα.
Τον Φεβρουάριο του 1821 ο αρχηγός της Εταιρείας, Αλέξανδρος Υψηλάντης, εισέβαλε στη Μολδοβλαχία, ενώ τον επόμενο μήνα οι Φιλικοί δημιούργησαν επαναστατικές εστίες από τη Μακεδονία ως την Κρήτη.
Οι επαναστάτες αφορίστηκαν από τη σύνοδο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αλλά οι οθωμανικές αρχές προχώρησαν σε σφαγές αμάχων και εκτελέσεις προυχόντων, συμπεριλαμβανομένου του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’.
Η εκστρατεία του Υψηλάντη απέτυχε και σε σύντομο χρονικό διάστημα τα οθωμανικά στρατεύματα έσβησαν τις περισσότερες από τις επαναστατικές εστίες της ηπειρωτικής Ελλάδας, όμως οι επαναστάτες κατάφεραν να υπερισχύσουν στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και σε πολλά νησιά του Αιγαίου.
Ο επαναστατικός αναβρασμός εκείνων των ημερών ήταν τόσο μεγάλος που καθιστούσε πια επικίνδυνη την αναβολή της εξέγερσης ενώ από τις 14 έως τις 20 Μαρτίου έλαβαν χώρα σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου επιθέσεις εναντίον Μουσουλμάνων.
Κατά τον θρύλο και ορισμένες πηγές στις 17 Μαρτίου οι Μανιάτες οπλαρχηγοί συνεννοήθηκαν να κινηθούν ενωμένοι κατά των Τούρκων, σε τελετή που έγινε στην Αρεόπολη Λακωνίας με Δοξολογία στον ιερό ναό “ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ”.
Στις 23 Μαρτίου Μανιάτες και άλλοι οπλαρχηγοί κατέλαβαν αναίμακτα την Καλαμάτα τελέστηκε δοξολογία στο ναό των Αγίων Αποστόλων και μετά τη δοξολογία, συγκροτήθηκε επαναστατική επιτροπή, η «Μεσσηνιακή Γερουσία ή Σύγκλητος » με επικεφαλής τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και εξεδόθη η 1η Επιστολή προς τις Ευρωπαϊκές Αυλές υπογράφοντας ως Αρχιστράτηγος των Σπαρτιατικών Δυνάμεων.
Τα επόμενα δύο χρόνια οι Έλληνες εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία των Οθωμανών να επικεντρωθούν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 λόγω των πολλαπλών ανοιχτών μετώπων που είχαν (με το κυριότερο μέρος του στρατού να πολεμάει τους Πέρσες στα βάθη της Μικράς Ασίας νίκησαν τις στρατιές που έστειλε εναντίον τους ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β΄, οργανώθηκαν πολιτικά και συνέστησαν προσωρινή κεντρική διοίκηση, η οποία επέβαλε την εξουσία της στους επαναστατημένους μετά από δύο εμφυλίους πολέμους.
Οι οθωμανικές δυνάμεις με τη συνδρομή του Ιμπραήμ πασά της Αιγύπτου κατάφεραν να περιορίσουν σημαντικά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, αλλά η πτώση του Μεσολογγίου, το 1826, σε συνδυασμό με το κίνημα του Φιλελληνισμού, συνέβαλαν στη μεταβολή της διπλωματικής στάσης των ευρωπαϊκών Μεγάλων Δυνάμεων, που είχαν αντιμετωπίσει με δυσαρέσκεια το ξέσπασμα της επανάστασης.
Η διπλωματική ανάμιξη της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας και η ένοπλη παρέμβασή τους με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, τη γαλλική εκστρατεία του Μοριά και το ρωσοτουρκικό πόλεμο συνέβαλαν στην επιτυχή έκβαση του αγώνα των Ελλήνων, αναγκάζοντας την Πύλη να αποσύρει τις δυνάμεις της αρχικά από την Πελοπόννησο και έπειτα από τη Στερεά Ελλάδα.
Το 1827 επιλέχτηκε ως πρώτος Κυβερνήτης της Ελληνικής Πολιτείας ο Ιωάννης Καποδίστριας, που ως τη δολοφονία του το 1831 ασχολήθηκε με την αναδιοργάνωση στο εσωτερικό και την προώθηση των ελληνικών θέσεων στο εξωτερικό. Από το 1827 και εξής συνομολογήθηκε μια σειρά συνθηκών και τελικά η ελληνική ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε το 1830 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου.
Τα σύνορα του νέου κράτους οριστικοποιήθηκαν το 1832 στη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού και αναγνωρίστηκαν τον ίδιο χρόνο με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης. Μετά από χίλιες μάχες και μεγάλες ανθρώπινες απώλειες, το κράτος που προέκυψε ήταν περιορισμένο εδαφικά δίχως να περιλαμβάνει όλα τα εδάφη που κατοικούνταν από ελληνικούς πληθυσμούς.
Ως πολίτευμα καθορίστηκε η μοναρχία, και μετά την άρνηση τού Σάξονα πρίγκιπα του Οίκου της Σαξονίας-Κόμπουρκ Λεοπόλδου, βασιλιάς διορίστηκε ο Βαυαρός πρίγκηπας Όθωνας, που έφτασε στην Ελλάδα το 1833.
Το σύνθημα της επανάστασης, «Ελευθερία ή θάνατος», έγινε το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας και από το 1838 η 25η Μαρτίου, επέτειος εορτασμού της έναρξής της επανάστασης, καθιερώθηκε ως ημέρα εθνικής εορτής και αργίας.
Ελληνική Επανάσταση του 1821 – Επισκόπηση γεγονότων
Η Φιλική Εταιρεία (1814)
Η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1814. Ήταν μια επαναστατική μυστική οργάνωση που σκοπό της είχε την οργάνωση του αγώνα για την απελευθέρωση των Ελλήνων. Ιδρυτές της ήταν οι έμποροι Τσακάλωφ, Σκουφάς και Ξάνθος. Ζήτησαν να γίνει αρχηγός ο Καποδίστριας (τότε υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας) αλλά αρνήθηκε. Ζήτησαν από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη να γίνει αρχηγός ο οποίος δέχτηκε.
Η έναρξη της Επανάστασης στη Μολδοβλαχία (1821)
Οι Φιλικοί με αρχηγό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη αποφάσισαν να ξεκινήσει η Επανάσταση από τη Μολδοβλαχία. Η Επανάσταση ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 1821. Η αποφασιστικότερη μάχη δόθηκε στο Δραγατσάνι (1821) όπου οι Ιερολοχίτες έπεσαν μέχρι ενός στο πεδίο της μάχης. Η επανάσταση πλέον είχε σβήσει στη Μολδοβλαχία. Η επανάσταση στη Μολδοβλαχία είχε και τη θετική της πλευρά, αφού ανάγκασε τους Τούρκους να στείλουν ένα μέρος του στρατού τους στην περιοχή διασπώντας έτσι τις δυνάμεις τους.
Η Ελληνική Επανάσταση εξαπλώνεται (1821)
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 ξεκίνησε ταυτόχρονα και στην Πελοπόννησο (Μάρτιος 1821) αλλά και στη Στερεά Ελλάδα και στα νησιά. Αποτέλεσμα της υπεροχής των Ελλήνων στη θάλασσα ήταν τα νησιά να μένουν ελεύθερα ενώ οι Οθωμανοί εμποδίζονταν να αποβιβάσουν στρατό.
Πρότασή του Κολοκοτρώνη ήταν να καταλάβουν την Τριπολιτσά που ήταν το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο της Πελοποννήσου. Αν έπεφτε αυτή στα χέρια των επαναστατών τα υπόλοιπα κάστρα δε θα άντεχαν για πολύ. Η πολιορκία της Τριπολιτσάς ξεκίνησε.
Οι Οθωμανοί την περίοδο αυτή βρίσκονταν σε πόλεμο με τον Αλή πασά των Ιωαννίνων. Ο Χουρσίτ πασάς (διοικητής της Πελοποννήσου που είχε αναλάβει την καταστολή της εξέγερσης του Αλή πασά) ανησύχησε και έστειλε στρατό να βοηθήσει τους πολιορκημένους.
Οι οπλαρχηγοί της Στερεάς ανέλαβαν να αποκόψουν την πορεία των Τούρκων. Στο πεδίο της μάχης έπεσαν σημαντικοί αγωνιστές όπως ο ο Αθανάσιος Διάκος (στην Αλαμάνα). Όμως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έκλεισε το δρόμο στους Τούρκους με λιγοστές δυνάμεις στο Χάνι της Γραβιάς. Τελικά ο τουρκικός στρατός δεν μπόρεσε να περάσει στην Πελοπόννησο.
Στο μεταξύ η Τριπολιτσά αβοήθητη έπεσε στα χέρια των Ελλήνων μετά από φοβερή πολιορκία. Το σχέδιο του Κολοκοτρώνη είχε πετύχει.
Το τουρκικό σχέδιο (1822)
Οι Τούρκοι οργανώνονται για αντεπίθεση. Μια στρατιά θα κατέπνιγε την επανάσταση στη Δ. Ελλάδα και μια άλλη στην Ανατολική. Οι δύο στρατοί θα συναντιούνταν στην Πελοπόννησο όπου θα έφτανε και ο τουρκικός στόλος.
Ο στόλος με αρχηγό τον Καρά Αλή κινήθηκε εναντίον της Χίου. Χιλιάδες στρατιώτες αποβιβάστηκαν στο νησί και το κατέστρεψαν. Λίγο αργότερα ο Κανάρης ανατίναξε την τουρκική ναυαρχίδα στο λιμάνι της Χίου. Ο τουρκικός στόλος εγκαταλείπει τα σχέδιά του.
Επιχείρηση Δυτικής Ελλάδας
Μετά την εξόντωση του Αλή πασά ο Χουρσίτ αποφάσισε να καταπνίξει την επανάσταση στην Ήπειρο. Οι Έλληνες μαζί με πολλούς φιλέλληνες αντιμετώπισαν τους Τούρκους στο Πέτα, όπου και νικήθηκαν. Οι Σουλιώτες αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να καταφύγουν στα Επτάνησα. Μετά την ήττα στη μάχη του Πέτα, πολλοί Έλληνες που πήραν μέρος στη σύγκρουση κατέφυγαν στο Μεσολόγγι, το οποίο οι Τούρκοι πολιόρκησαν. Γρήγορα όμως έφτασαν ενισχύσεις στους πολιορκημένους και λύθηκε η πολιορκία.
Επιχείρηση Ανατολικής Ελλάδας
Αρχηγός της εκστρατείας στην Πελοπόννησο ορίστηκε ο Δράμαλης, που με τεράστια δύναμη έφτασε στο Άργος. Ο Κολοκοτρώνης τον αντιμετώπισε εφαρμόζοντας την τακτική της «καμένης γης», υποχρεώνοντάς τον να φύγει από το Μοριά. Κατά την υποχώρησή του στα Στενά των Δερβενακίων έγινε μια μεγάλη μάχη όπου οι Τούρκοι ηττήθηκαν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και λάφυρα. Η Επανάσταση εδραιώθηκε.
Το τουρκοαιγυπτιακό σχέδιο (1824 – 1825)
Ο σουλτάνος αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από τον σουλτάνο της Αιγύπτου Μωχάμετ Άλυ για να αντιμετωπίσει τους Έλληνες. Το κοινό τους σχέδιο προέβλεπε τα εξής:
Οι αιγυπτιακές δυνάμεις με αρχηγό τον Ιμπραήμ θα επιχειρούσαν στο νότιο Αιγαίο (Κρήτη, Κάσο) και την Πελοπόννησο, ενώ οι τουρκικές δυνάμεις στο βόρειο Αιγαίο και στη Στερεά. Στο τέλος, Τούρκοι και Αιγύπτιοι, θα χτυπούσαν τα νησιά και όσες περιοχές παρέμεναν επαναστατημένες.
Το ελληνικό ναυτικό δεν μπόρεσε να αντιδράσει στις επιχειρήσεις των Τουρκοαιγυπτίων λόγω του εμφύλιου πολέμου και οι Αιγύπτιοι κινήθηκαν ανενόχλητοι εναντίον της Κρήτης και της Κάσου. Ταυτόχρονα, οι Τούρκοι επιτίθενται και καταστρέφουν τα Ψαρά (1824).
Ο ελληνικός στόλος ανοίγεται στο Αιγαίο και έτσι καταφέρνει να αντιμετωπίσει τις τουρκικές επιθέσεις στη Σάμο. Στην ναυμαχία του Γέροντα (1824) ο ελληνικός στόλος, με ναύαρχο τον Μιαούλη, αντιμετώπισε νικηφόρα τον ενωμένο τουρκοαιγυπτιακό στόλο.
Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος αποσύρεται σε ασφαλές μέρος και το σχέδιό του στη θάλασσα αποτυγχάνει.
Ο Ιμπραήμ αποβίβασε τον στρατό του στην Πελοπόννησο το 1825. Οι Έλληνες δεν μπόρεσαν να τον εμποδίσουν επειδή ήταν διαιρεμένοι από τον εμφύλιο πόλεμο.
Ο Κολοκοτρώνης και άλλοι οπλαρχηγοί ήταν φυλακισμένοι.Ο υπουργός Εσωτερικών Παπαφλέσσας πρότεινε την αποφυλάκισή τους. Ο ίδιος συγκέντρωσε στρατό και οχυρώθηκε στο Μανιάκι της Μεσσηνίας για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ.
Στη μάχη που δόθηκε σκοτώθηκε ο ίδιος και όλοι του οι άνδρες, δίνοντας ένα υψηλό παράδειγμα αυτοθυσίας.
Μετά τη μάχη στο Μανιάκι, η κυβέρνηση έδωσε γενική αμνηστία. Διορίζει τον Κολοκοτρώνη αρχιστράτηγο. Ο Ιμπραήμ καταφέρνει να καταλάβει την Τριπολιτσά και κατευθύνεται προς το Ναύπλιο. Στην πορεία του για το Ναύπλιο αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά, από τον Υψηλάντη.
Ο Κολοκοτρώνης καταλαβαίνει πως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο τον στρατό του Ιμπραήμ, γιατί είναι καλά οργανωμένος από Ευρωπαίους αξιωματικούς και αποφασίζει να τον αντιμετωπίσει με κλεφτοπόλεμο, κάτι που βοηθούσε την επανάσταση να διατηρηθεί.
Η δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου (1825 – 1826)
Η δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο. Στην αρχή οι πολιορκημένοι κατάφερναν να αντιμετωπίζουν τις επιθέσεις των Οθωμανών.
Ο Μιαούλης κατάφερνε να σπάει τον αποκλεισμό από τη θάλασσα και να εφοδιάζει το Μεσολόγγι με τρόφιμα.
Το Δεκέμβριο του 1825 φτάνει στο Μεσολόγγι ο στόλος και ο στρατός του Ιμπραήμ. Η κατάσταση στο Μεσολόγγι έχει γίνει απελπιστική.
Οι Μεσολογγίτες μετά από τον στενό αποκλεισμό από τους Τουρκοαιγυπτίους, την αδυναμία της κυβέρνησης να βοηθήσει και την αποτυχία του Μιαούλη να σπάσει τον αποκλεισμό αποφασίζουν να επιχειρήσουν έξοδο ανάμεσα από το εχθρικό στρατόπεδο.
Η έξοδος έγινε τον Απρίλιο του 1826. Ο αιφνιδιασμός που περίμεναν οι Μεσολογγίτες δεν πέτυχε γιατί οι Τουρκοαιγύπτιοι είχαν ενημερωθεί για την έξοδο.
Η θυσία του Μεσολογγίου, πλημμύρισε τους άλλους Έλληνες και τους Ευρωπαίους με αισθήματα θαυμασμού.
Πολιορκία της Ακρόπολης – Προσπάθειες να διατηρηθεί επαναστατημένη η Στερεά
Ο Κιουταχής κατευθύνεται στην Αθήνα (1826) την οποία την κυριεύει όλη εκτός από την Ακρόπολη. Την Ακρόπολη την υπερασπίζεται αποτελεσματικά ο Γκούρας με τη φρουρά. Οι Έλληνες έπρεπε πάση θυσία να κρατήσουν ελεύθερη την Ακρόπολη για να διατηρήσουν την επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα.
Η αρχιστρατηγία στη Στερεά ανατίθεται στο Γεώργιο Καραϊσκάκη. Αποφασίζει πως πρέπει να κόψει τον ανεφοδιασμό του Κιουταχή από τη Θεσσαλία. Πιστεύει πως με αυτόν τον τρόπο θα τον αναγκάσει να υποχωρήσει. Νικάει τους Οθωμανούς δύο μάχες, στο Δίστομο και την Αράχοβα και κατευθύνεται προς την Αττική στην οποία στήνει στρατόπεδο στο Κερατσίνι (1827).
Η κυβέρνηση διορίζει δύο Άγγλους στρατιωτικούς, τους Τσωρτς και Κόχραν, αρχηγούς του στρατού και του στόλου αντίστοιχα.
Οι δύο Άγγλοι αποφασίζουν κατά μέτωπο επίθεση στον Κιουταχή για να απελευθερώσουν την Ακρόπολη, παρά τις αντιρρήσεις του Καραϊσκάκη.
Την παραμονή της μάχης, και ενώ ο Καραϊσκάκης είχε δώσει εντολή να μην εμπλακούν σε αψιμαχίες με τους Τούρκους, ένα μικροεπεισόδιο παίρνει διαστάσεις μάχης και ο Καραϊσκάκης σκοτώνεται. Τ
ο αποτέλεσμα της μάχης του Φαλήρου που ακολούθησε ήταν καταστροφικό για την ελληνική πλευρά. Πολλοί από τους οπλαρχηγούς χάνουν τη ζωή τους και η φρουρά της Ακρόπολης αναγκάζεται να συνθηκολογήσει (1827).
Οι φιλέλληνες και η συμβολή τους στην Ελληνική Επανάσταση του 1821
Φιλέλληνες ονομάζονται οι ξένοι που εμπνεύστηκαν από την επανάσταση του ’21 και βοήθησαν τους εξεγερμένους Έλληνες με διάφορους τρόπους:
Κάποιοι ήρθαν και πολέμησαν δίπλα στους εξεγερμένους. Κάποιοι άλλοι οργάνωσαν φιλελληνικές οργανώσεις, μοίραζαν ανακοινώσεις, έγραφαν σε εφημερίδες, έστελναν στους εξεγερμένους χρήματα και εφόδια, προσπαθούσαν να επηρεάσουν τις κυβερνήσεις των χωρών τους.
Οι φιλέλληνες ήταν άνθρωποι που εμπνεύστηκαν από τις ιδέες της γαλλικής επανάστασης ή από την αρχαία Ελλάδα. Οι πιο γνωστοί φιλέλληνες ήταν ο Γάλλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ και ο Άγγλος ποιητής Λόρδος Μπάυρον.
Οι Εθνοσυνελεύσεις και οι αποφάσεις που πήραν
Α΄ Εθνοσυνέλευση, 1821, Επίδαυρος. Ψήφισε το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Κήρυξε την ελληνική ανεξαρτησία. Εξέλεξε δύο σώματα, το βουλευτικό και το εκτελεστικό.
Β΄ Εθνοσυνέλευση, 1823, Άστρος. Ψηφίζεται νέο σύνταγμα. Δημιουργούνται τρία κόμματα, το Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσικό, ανάλογα με τη χώρα που συμπαθούσε ο κάθε οπαδός. Οι αντιπαραθέσεις και οι διαφωνίες ανάμεσα στις ηγετικές ομάδες (κοτζαμπάσηδες, οπλαρχηγοί, φαναριώτες) οδήγησαν σε εμφύλιο πόλεμο.
Γ΄ Εθνοσυνέλευση, 1827, Τροιζήνα. Ψηφίζεται νέο πιο δημοκρατικό σύνταγμα και εκλέγεται κυβερνήτης της χώρας ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Το έργο του Καποδίστρια
Οικονομία: Δημιούργησε τράπεζα, στην οποία κατέθεσε πρώτος την προσωπική του περιουσία. Έκοψε νομίσματα, το φοίνικα, για να αντικαταστήσει τα τουρκικά γρόσια και να διευκολύνει τις συναλλαγές που μέχρι τότε γίνονταν κυρίως με ανταλλαγές προϊόντων.
Εκπαίδευση: Ίδρυσε σε όλη τη χώρα πολλά σχολεία, τα αλληλοδιδακτικά, στα οποία οι καλύτεροι μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων, με τη βοήθεια του δασκάλου, μαθαίνουν γραφή και ανάγνωση στους μικρότερους μαθητές.
Γεωργία: Ίδρυσε γεωργική σχολή στην Τίρυνθα για να εκπαιδεύονται οι αγρότες. Εισήγαγε την καλλιέργεια της πατάτας και φρόντισε για την ανάπτυξη της μεταξοκαλλιέργειας.
Διοίκηση: Εφάρμοσε συγκεντρωτική πολιτική. Διέλυσε την εθνοσυνέλευση που τον εξέλεξε και πήρε όλες τις εξουσίες στα χέρια του καταργώντας το Σύνταγμα.
Αντιδράσεις εναντίον του Καποδίστρια και η δολοφονία του
Τα μέτρα του Καποδίστρια ήταν αντίθετα με τις παραδοσιακές διοικητικές αντιλήψεις των κοτζαμπάσηδων. Επίσης δυσαρέστησαν κάποιους οπαδούς της δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας. Δημιουργήθηκε έτσι ένα πολύ άσχημο κλίμα εναντίον του, το οποίο οδήγησε στη δολοφονία του στο Ναύπλιο (1831).
Οι Μεγάλες Δυνάμεις αλλάζουν τη στάση τους απέναντι στους Έλληνες
Το 1821, οι Μεγάλες Δυνάμεις ακολουθώντας τη γραμμή της Ιερής Συμμαχίας καταδικάζουν την Ελληνική επανάσταση. Ήταν η εποχή που η Ιερή Συμμαχία καταδίκαζε κάθε επαναστατικό κίνημα.
Μετά το 1823, αλλάζουν σιγά – σιγά στάση για να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή. Το 1827, υπογράφουν τη Συνθήκη του Λονδίνου (Ιουλιανή συνθήκη):
Οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφασίζουν ότι οι δυο εμπόλεμες πλευρές (Έλληνες και Οθωμανοί) υποχρεωτικά θα κάνουν ανακωχή και θα αρχίσουν διαπραγματεύσεις για αυτονομία της Ελλάδας. Οι Οθωμανοί δεν δέχονται τη συνθήκη.
Η αδιάλλακτη στάση τους οδηγεί στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827) όπου οι στόλοι Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας νίκησαν και κατέστρεψαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο. Αμέσως μετά ξεκινάει Ρωσοτουρκικός πόλεμος που τελειώνει με ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αυτές οι εξελίξεις μετατόπισαν τη στάση των Μεγάλων Δυνάμεων που το 1830 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου αποφασίζουν την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Τα σύνορα του νέου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους περιλαμβάνουν την Πελοπόννησο, την Εύβοια, τις Κυκλάδες και τη Στερεά μέχρι τη γραμμή Παγασητικού και Αμβρακικού κόλπου.
Μην μαθαίνεις τα νέα τελευταίος!
Κάνε Like στη σελίδα μας στο Facebook και ενημερώσου πρώτος για όλες τις τελευταίες εξελίξεις. Έγκαιρη, έγκυρη και ανεξάρτητη ενημέρωση. Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τον κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Διαβάστε ακόμα στο GRland.info:
