Υψηλό κόστος: Η Γερμανία σκέφτεται να βγάλει προς πώληση εκκλησίες

Υψηλό κόστος, λιγότεροι πιστοί: η εκκλησία της Βαυαρίας εξετάζει επίσης ποια κτίρια θα πρέπει να εγκαταλείψει. Η επισκοπή του Βίρτσμπουργκ εκτιμά ότι τρεις έως πέντε εκκλησίες ετησίως θα πρέπει να αποχαρακτηριστούν και να πωληθούν στο εγγύς μέλλον. Και τι θα απογίνουν στη συνέχεια;

Το Βίρτσμπουργκ είναι πρωτοπόρο και άρχισε να κατηγοριοποιεί τις εκκλησίες του πριν από δύο χρόνια, προκειμένου να αποφασίσει ποιες θα ήθελε να κρατήσει και ποιες όχι.

“Πιθανότατα δεν θα είναι ένα μαζικό φαινόμενο και ίσως χρειαστεί να κλείσουμε μερικές εκκλησίες, είναι μια κατάσταση που θα μας συνοδεύει για τα επόμενα χρόνια”, λέει ο Jürgen Emmert, επικεφαλής του έργου κατηγοριοποίησης των ακινήτων.

Ωστόσο, η παρούσα κατάσταση καθιστά επίσης αναπόφευκτο να ασχοληθούν και άλλες βαυαρικές επισκοπές και η προτεσταντική περιφερειακή εκκλησία με το ζήτημα της μετέπειτα αξιοποίησης των εκκλησιών.

Μειωμένοι πιστοί, μειωμένα έσοδα

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Πέρυσι, η Καθολική Εκκλησία κατέγραψε τον υψηλότερο αριθμό αποχωρήσεων πιστών στην ιστορία της.

Η αντιστροφή της τάσης δεν είναι ορατή. Οι ενορίες συρρικνώνονται και όλο και λιγότεροι άνθρωποι παρακολουθούν τακτικά τις εκκλησιαστικές λειτουργίες.

“Στην επισκοπή μας, υποθέτουμε ότι το 6% των καθολικών παρακολουθεί τακτικά τις εκκλησιαστικές λειτουργίες, εγώ θυμάμαι ακόμα το 20% με 25%”, λέει ο Emmert.

Αυτό σημαίνει ότι και τα έσοδα από τους φόρους της εκκλησίας μειώνονται. Επιπλέον, υπάρχουν όλο και λιγότεροι εθελοντές και εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης.

Δεν είναι δυνατόν να πούμε σε γενικές γραμμές πόσα εξοικονομούνται κάθε χρόνο από την πώληση μιας εκκλησίας.

“Μπορεί να είναι μικρότερα ποσά, μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ, αλλά και σημαντικά περισσότερα στην περίπτωση μιας μεγάλης ανακαίνισης”.

Τελευταία λειτουργία στην εκκλησία του Rüdenhausen

Ένα σημερινό παράδειγμα είναι η καθολική εκκλησία στο Rüdenhausen στην περιοχή του Kitzingen.

Το 1953 χτίστηκε η εκκλησία της Παναγίας στο χωριό, το οποίο αρχικά ήταν προτεσταντικό κέντρο, όταν εγκαταστάθηκαν εκεί πολλοί καθολικοί εκτοπισμένοι μετά τον πόλεμο.

Με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο, πολλοί πέθαναν και τα παιδιά τους μετακόμισαν.

“Στο τέλος, συχνά δεν υπήρχαν περισσότεροι από οκτώ πιστοί στη λειτουργία”, λέει ο Hermann Metschnabl.

Ο πατέρας του βοήθησε να χτιστούν οι τοίχοι της εκκλησίας και ο ίδιος άκουγε τη λειτουργία ως παπαδάκι. Φυσικά τον πονάει, λέει ο Metschnabl, και έχει κλάψει κι αυτός.

“Αλλά κάποια στιγμή, μια εκκλησιαστική λειτουργία είναι άσκοπη”, λέει ο 80χρονος.

Οι καμπάνες χτύπησαν για τελευταία φορά στα μέσα Μαρτίου.

Η ιστορία της εκκλησίας έφτασε στο τέλος της με μια τελευταία λειτουργία. Διαβάστηκε ένα επισκοπικό έγγραφο και απομακρύνθηκαν τα λείψανα που είχαν τοποθετηθεί στην Αγία Τράπεζα.

Η μελλοντική χρήση του κτιρίου είναι ακόμη αβέβαιη.

Ωστόσο, υπάρχουν αρχικοί ενδιαφερόμενοι που μπορούν να φανταστούν τη χρήση του κτιρίου ως χώρου κατοικίας ή γραφείου, λέει ο υπεύθυνος ιερέας Matthias Eller από το κοντινό Wiesentheid.

Ο ίδιος θα ήθελε να δει μια δημόσια χρήση που να ωφελεί όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.

Μεταγενέστερη χρήση ως κατάστημα ή μπαρ;

Πρώην εκκλησίες που χρησιμοποιούνται τώρα ως καταστήματα ρούχων, βιβλιοπωλεία ή μπαρ – αυτή είναι ήδη συνήθης πρακτική στο Βέλγιο, τις Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Αλλά υπάρχουν επίσης εστιατόρια σε πρώην εκκλησίες στο Μαγδεμβούργο και το Μπίλεφελντ, καθώς και ένα κέντρο αναρρίχησης στο Mönchengladbach.

Και στο Ρέγκενσμπουργκ, η πρώην εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου χρησιμοποιείται για γιορτές και μουσική.

Στην Κάτω Φραγκονία, η μετατροπή συνεχίζεται επίσης εδώ και αρκετό καιρό.

Το 1985, το δημοτικό συμβούλιο του Wörth am Main αποφάσισε να μετατρέψει την πρώην εκκλησία του Αγίου Βόλφγκανγκ σε πολιτιστική εγκατάσταση.

Σήμερα, στεγάζει ένα ναυτικό μουσείο. Και η γκαλερί τέχνης “Spitäle” στο Würzburg είναι επίσης μια πρώην εκκλησία.

Πολλές δυνατότητες – αλλά μερικά ταμπού

Σύμφωνα με την επισκοπή, τα άλλα χριστιανικά δόγματα αποτελούν το πρώτο σημείο επαφής για έναν προσηλυτισμό.

Ωστόσο, ο εκπρόσωπος και υπεύθυνος τέχνης Jürgen Emmert μπορεί επίσης να φανταστεί χώρους πολιτιστικών εκδηλώσεων, ένα συνοικιακό κέντρο, μια βιβλιοθήκη, ακόμη και ένα εστιατόριο.

Η Γερμανική Επισκοπική Διάσκεψη είχε ήδη διατυπώσει τα απόλυτα ταμπού πριν από 20 χρόνια.

“Πρόκειται για πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με τις κοινές ηθικές αντιλήψεις, όπως ο τζόγος ή η χρήση οίκων ανοχής. Αυτό είναι απολύτως εκτός συζήτησης και αδιανόητο”, λέει ο Έμερτ.

Πώς αντιμετωπίζεται η ανεπιθύμητη χρήση;

Είναι σημαντικό να συμμετέχουν οι άνθρωποι στις νέες χρήσεις και να μην τους προσβάλλουμε. Ο Hermann Metschnabl από το Rüdenhausen συμφωνεί με αυτό.

Δεν μπορεί να φανταστεί μια ντισκοτέκ στη “δική του” εκκλησία. “Ήταν μια εκκλησία, δεν μπορείτε να το ξεχάσετε αυτό”, λέει ο 80χρονος.

Θα μπορούσε η εκκλησία να αποτρέψει ακόμη και την ανεπιθύμητη χρήση μετά από μια πώληση;

“Θέλουμε να αποκλείσουμε μια τέτοια χρήση στα συμβόλαια όσο το δυνατόν περισσότερο”, λέει ο Emmert.

Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο σε ποιο βαθμό αυτό θα εξακολουθούσε να ισχύει σε περίπτωση άλλης μεταπώλησης.

Κεντρική φωτογραφία αρχείου

GRland.info – Μην μαθαίνεις τα νέα τελευταίος!