Οι υπηρεσίες υγείας της Γερμανίας είναι γνωστές ως μία από τις καλύτερες στον κόσμο, αλλά η εξασφάλιση ενός έγκαιρου ραντεβού με γιατρό γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Ένα σύστημα που τρίζει και η κουλτούρα γύρω από τις υπερβολικές επισκέψεις σε γιατρούς είναι μέρος του προβλήματος.
Οι Γερμανοί ήταν ανέκαθεν γνωστοί για την ευαισθησία τους σε θέματα υγείας – κάποιοι θα έλεγαν ακόμη και υποχόνδριοι.
Αυτό έχει τα μειονεκτήματά του (βλέπε Covid…), αλλά και κάποια αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα.
Ένα από αυτά είναι η δυνατότητα να πηγαίνουν σε οποιοδήποτε ιατρείο και να ζητούν θεραπεία, παρακάμπτοντας τους γενικούς γιατρούς, τα παραπεμπτικά και όλη τη σχετική ενόχληση.
Ως αποτέλεσμα, σε οποιαδήποτε εύπορη περιοχή μιας μεγάλης γερμανικής πόλης, θα υπάρχει μια μπερδεμένη ποικιλία ιατρών σε απόσταση αναπνοής, από γενικούς γιατρούς (Allgemeinmedizin) και ορθοπεδικά ιατρεία (Orthopädie) έως και ιατρεία που θα σας αναγκάσουν να γκουγκλάρετε (HNO σημαίνει Hals-Nase-Ohren – αυτιά, μύτη και λαιμός – παρεμπιπτόντως.
Το δυνατό σημείο αυτού του συστήματος επιλογής του ασθενούς είναι ότι επιτρέπει στους ανθρώπους να διαχειρίζονται οι ίδιοι τη φροντίδα τους.
Έτσι, αν ένας γιατρός δεν μπορεί να σας δει, πηγαίνετε και βρίσκετε έναν άλλο.
Και αν έχετε μετακομίσει σε άλλη πόλη ή αρρωστήσετε μακριά από το σπίτι σας, μπορείτε να εξακολουθείτε να έχετε πρόσβαση στη φροντίδα.
Θεωρητικά, αυτό κατανέμει τη ζήτηση και κρατάει τους ανθρώπους με μη επείγοντα ενοχλήματα μακριά από τους θαλάμους επειγόντων περιστατικών.
Ωστόσο, στην πράξη, το σύστημα τρίζει πλέον αισθητά.
Τους τελευταίους μήνες, προσπαθήσαμε να κλείσουμε ραντεβού για διάφορες ιατρικές διαδικασίες ρουτίνας με ιατρεία που επισκεπτόμαστε εδώ και χρόνια – και το νωρίτερο που θα μπορούσαμε να κλείσουμε κάτι ήταν, προς έκπληξή μας, πλέον αρκετούς μήνες αργότερα.
Τόσο οι οδοντίατροι όσο και οι δερματολόγοι σχεδιάζουν αυτή τη στιγμή, όπως φαίνεται, τα προγράμματά τους για τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο.
Και όταν μια μάλλον δυσάρεστη περίπτωση πόνου στον ώμο μάς χτύπησε νωρίτερα φέτος, το συντομότερο δυνατό ραντεβού που μπορέσαμε να κλείσουμε σε κάποιο από τα τρία(!) τοπικά ορθοπεδικά ιατρεία ήταν τουλάχιστον ένα μήνα μακριά.
Σε μια πρόσφατη αντιπροσωπευτική έρευνα, μόνο το 25 τοις εκατό των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι δεν είχαν πρόβλημα να κλείσουν ραντεβού με γιατρό.
Οι υπόλοιποι αναγκάζονται να περιμένουν κάτι μεταξύ δύο εβδομάδων και δύο μηνών – και εμείς ανήκουμε σε ένα από τα 15 τοις εκατό που αναφέρουν ακόμη μεγαλύτερες καθυστερήσεις.
Δεν είμαστε όμως οι μόνοι που σκεφτόμαστε – και γνωρίζουμε – ότι κάποτε δεν ήταν έτσι τα πράγματα στη Γερμανία. Τι πήγε λοιπόν στραβά;
Διαρθρωτικές αλλαγές στην ιατρική πρακτική: λιγότεροι γιατροί που εργάζονται λιγότερες ώρες
Κατ’ αρχάς, υπάρχουν αλλαγές στους niedergelassene Ärzte της Γερμανίας – κυριολεκτικά ” μόνιμοι γιατροί” με ιατρεία, οι οποίοι ονομάζονται έτσι για να διακρίνονται από τους νοσοκομειακούς γιατρούς.
Πρώτον, αυτοί οι γιατροί γερνούν και συνταξιοδοτούνται – όπως και ο πληθυσμός που εξυπηρετούν (ή μάλλον: έχουν εξυπηρετήσει).
Και καθώς οι νεότερες γενιές ιατρών είναι πιο περιορισμένες, οι γιατροί που επιθυμούν να μεταβιβάσουν τα ιατρεία τους δυσκολεύονται να βρουν ενδιαφερόμενους – ιδίως σε μειονεκτούσες αστικές περιοχές ή στην ύπαιθρο.
Ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει έλλειψη δυνητικών διαδόχων, όλο και λιγότεροι από αυτούς θέλουν πραγματικά να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά.
Για τις προτιμήσεις των περισσότερων νέων γιατρών, υπάρχει πάρα πολύ γραφειοκρατία, πάρα πολύς εμπορικός κίνδυνος και πάρα πολύ δουλειά για να διευθύνουν το δικό τους ιατρείο.
Αντ’ αυτού, προτιμούν να συγχωνεύονται με άλλους ή να πωλούν σε εταιρείες διαχείρισης που με τη σειρά τους θα τους απασχολήσουν (συχνά με μερική απασχόληση, χωρίς ενοχλητικές εφημερίες τα βράδια ή τα Σαββατοκύριακα).
Τα αποτελέσματα όλων αυτών έχουν ως εξής. Μέσα σε ένα μόλις έτος, μεταξύ 2022 και 2023, ο αριθμός των χειρουργείων μειώθηκε κατά 1.987 – μια πτώση άνω του 2%.
Εν τω μεταξύ, το 2023, για πρώτη φορά, πάνω από το ένα τρίτο των 150.000 μη νοσοκομειακών γιατρών της Γερμανίας ήταν μισθωτοί και όχι αυτοαπασχολούμενοι.
Αυτός ο αριθμός είναι διπλάσιος από τον αντίστοιχο του 2013. Επιπλέον, κατά την ίδια περίοδο, ο αριθμός των ιατρών που επιλέγουν τη μερική απασχόληση αυξήθηκε κατά 235% σε 60.000.
Αυτό σημαίνει ότι, αν τα τοπικά σας ιατρεία δεν έχουν κλείσει, το πιθανότερο είναι ότι οι γιατροί εκεί εργάζονται πλέον λιγότερες ώρες – και έτσι απομένουν λιγότερα ραντεβού.
Αυτά θα ήταν άσχημα νέα για οποιαδήποτε κοινωνία, αλλά πλήττουν ιδιαίτερα σκληρά τη Γερμανία.
Ως κοινωνία ταχείας γήρανσης με σχετικά μη υγιή πληθυσμό (υψηλά ποσοστά καπνίσματος και παχυσαρκίας), η ζήτησή για ιατρικές υπηρεσίες -συχνά για σύνθετες χρόνιες ασθένειες- αυξάνεται ακριβώς την ώρα που μειώνεται η παροχή.
Πολιτισμικές διαφορές στις γνωματεύσεις των γιατρών
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι οι Γερμανοί έχουν συνηθίσει σε έναν ιστορικά υψηλό αριθμό διαθέσιμων γιατρών – και ως κατά συρροήν ανησυχούντες (και παθιασμένοι αναζητούντες αρρώστιες) τους χρησιμοποιούν υπερβολικά.
Ο μέσος Γερμανός λαμβάνει σχεδόν 10 συμβουλές το χρόνο – χωρίς να υπολογίζονται οι επισκέψεις στους οδοντιάτρους!
Ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι κοντά στις έξι. Και οι στωικοί Σουηδοί, ως χαρακτηριστικά ήσυχοι τύποι που είναι, πηγαίνουν στο γιατρό μόλις 2,3 φορές το χρόνο.
Ακόμα κι αν θέλαμε (ή αν χρειαζόταν), απλά δεν θα μπορούσαμε να πάμε στον γιατρό σχεδόν μια φορά το μήνα: Δεν έχουμε τον χρόνο και δεν υπάρχουν ραντεβού.
Αλλά σε συζητήσεις, διαπιστώνουμε ότι άλλοι καταφέρνουν σαφώς να βρουν και τα δύο. Όλο και περισσότερο αναρωτιόμαστε πόσοι από αυτούς έχουν ιδιωτική ασφάλιση υγείας.
Αυτό μας φέρνει στο τρίτο σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η μη νοσοκομειακή περίθαλψη στη Γερμανία.
Όταν τα στοιχεία της αντιπροσωπευτικής έρευνας που παρατίθενται παραπάνω αναλύονται, προκύπτει ότι σχεδόν το 60% των ατόμων που είναι ασφαλισμένοι στο κρατικό σύστημα (gesetzlich versichert) περιμένουν σήμερα περισσότερο από δύο εβδομάδες για ένα ραντεβού- μεταξύ των ιδιωτικά ασφαλισμένων (privat versichert), το ποσοστό αυτό είναι μόνο 37%.
Οι γιατροί ενδιαφέρονται για τους ιδιώτες ασθενείς
Οι γιατροί ενδιαφέρονται για τους ιδιώτες ασθενείς επειδή οι ασφαλιστές τους πληρώνουν περισσότερα για τις ίδιες διαδικασίες και καλύπτουν επίσης κάθε είδους συμπληρωματικά έξοδα.
Ως εκ τούτου, τα ιατρεία κρατούν όσο το δυνατόν περισσότερα ραντεβού για τους ιδιώτες ασθενείς και προσπαθούν να κρατήσουν τους υπόλοιπους μακριά.
Δεδομένου, όμως, ότι περίπου τέσσερις στους πέντε ανθρώπους στη Γερμανία ανήκουν στο κρατικό σύστημα, αυτό αφήνει την πλειονότητα των ασθενών να ανταγωνίζονται για τη μειοψηφία των διαθέσιμων ραντεβού.
Αν θέλετε να δείτε πώς ζει το υπόλοιπο πέμπτο, δοκιμάστε να κάνετε “κατά λάθος” κλικ στο ιδιωτικό στα ηλεκτρονικά εργαλεία κρατήσεων των ιατρείων: τώρα θα δείτε μια σειρά από διαθέσιμα ραντεβού μέσα σε λίγες ημέρες, ενώ τους υπόλοιπους τους παραπέμπουν για μετά εβδομάδες ή και μήνες.
Αυτό εκτός από εξοργιστικό είναι και εξαιρετικά αναποτελεσματικό.
Με τον περιορισμό των ασθενών σε ραντεβού που συχνά απέχουν μήνες, οι γιατροί δημιουργούν τα δικά τους προβλήματα διαχείρισης των ραντεβού.
Μερικές φορές, το εν λόγω σύμπτωμα θα έχει εξαφανιστεί μέχρι να έρθει η ώρα της εξέτασης- συχνότερα, θα έχει ήδη αντιμετωπιστεί – όχι σπάνια από τον ίδιο γιατρό – εάν ο ασθενής παρουσιαστεί ως οξύ περιστατικό νωρίτερα.
Ως εκ τούτου, κλείνονται χρονοδιαγράμματα εβδομάδων, για να ακυρωθούν αργότερα από ευσυνείδητους ασθενείς (και να μείνουν μπλοκαρισμένα από άλλους), ενώ οι ίδιοι ασθενείς συνωστίζονται στις αίθουσες αναμονής εκλιπαρώντας να εξεταστούν επειγόντως σε ένα ανοιχτό ιατρείο.
Μακροπρόθεσμα βέβαια, αυτό μπορεί να μην είναι και τόσο κακό. Αν η αυξανόμενη σπανιότητα των ραντεβού με τους γιατρούς κάνει τους Γερμανούς να σκέφτονται αν πραγματικά, πραγματικά πρέπει να εξεταστούν για ένα ακόμη κρούσμα κοινού κρυολογήματος ή για διάφορες αόριστες αυτοδιαγνωσθείσες ασθένειες, ίσως δεν είναι κακό πράγμα.
Οι Σουηδοί δεν πεθαίνουν άσκοπα επειδή αποφεύγουν το γιατρό: στην πραγματικότητα, ζουν ένα χρόνο περισσότερο από τους πολίτες της Γερμανίας κατά μέσο όρο.
Ο Γερμανός μέσα μας, όμως, λέει: “Ο ώμος μου πονάει. Ίσως έχω αρθρίτιδα πρώιμης έναρξης. Μάλλον πρέπει να πάω να το ελέγξω…”.
Και παρόλο που δεν πηγαίνουμε πολύ συχνά, έχουμε συνηθίσει να μπορούμε να βλέπουμε έναν ειδικό όταν τον χειμαζόμαστε.
Και τελικά είναι κρίμα που αυτό γίνεται αισθητά όλο και πιο δύσκολο.
GRland.info – Μην μαθαίνεις τα νέα τελευταίος!
Κάνε Like στη σελίδα μας στο Facebook και ενημερώσου πρώτος για όλες τις τελευταίες εξελίξεις. Έγκαιρη, έγκυρη και ανεξάρτητη ενημέρωση. Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τον κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
