Τα πράσινα σχέδια για την ένταξη των δημοσίων υπαλλήλων στο συνταξιοδοτικό σύστημα συναντούν διαφορετικές απόψεις μεταξύ των εμπειρογνωμόνων.
Λίγο πριν από τις εκλογές της Bundestag, οι υποψήφιοι καγκελάριοι των κομμάτων αντιμετώπισαν ερωτήσεις από τους τηλεθεατές στην εκπομπή Wahlarena του ARD.
Αυτό περιελάμβανε το θέμα των συντάξεων, το οποίο είναι συνήθως ένα άβολο θέμα για τους πολιτικούς.
Ο Robert Habeck (Οι Πράσινοι) απάντησε αρχικά στην ερώτηση «γιατί κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν πληρώνει» και «κανένας πολιτικός» συμφωνώντας ότι αυτό είναι σίγουρα «άδικο».
Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει επίσης να πληρώνουν στο συνταξιοδοτικό ταμείο
Το τέλος της σύνταξης αποτελεί σταθερό σχέδιο για τον Habeck και το κόμμα του. Το προεκλογικό μήνυμα των Πρασίνων αναφέρει ότι οι πολιτικοί και «στο μέλλον» οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει επίσης να πληρώνουν στο συνταξιοδοτικό ταμείο.
Αλλά ο Χάμπεκ αντιλαμβάνεται επίσης ότι δεν είναι τόσο απλό: «Πρόκειται για μια τεράστια μεταρρύθμιση. Θα πρέπει να μεταφέρετε όλα τα προνόμια ή τα συσσωρευμένα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων στο συνταξιοδοτικό σύστημα».
Η ιδέα υποστηρίζεται από τον Martin Werding, καθηγητή Δημόσιας Οικονομίας και Οικονομικών.
Ο Werding τάχθηκε υπέρ μιας συνολικής μεταρρύθμισης των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων μόλις στις αρχές του τρέχοντος έτους. Η σύνταξη θα πρέπει να γίνει πιο τυποποιημένη.
Ωστόσο, δεν συμμερίζονται όλοι οι εμπειρογνώμονες αυτή την άποψη.
Σύμφωνα με την merkur. de, ο Axel Börsch-Supan, ειδικός σε θέματα δημογραφίας και συντάξεων και καθηγητής του «Economics of Aging», μεταξύ άλλων, έχει μια μάλλον επικριτική άποψη.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι υπολογισμοί του δείχνουν ότι δεν θα οδηγήσει σε υψηλότερες συντάξεις για όλους και δεν θα ανακουφίσει το συνταξιοδοτικό ταμείο.
Κριτική στα σχέδια για τον τερματισμό της σύνταξης των δημοσίων υπαλλήλων
Σύμφωνα με τον Börsch-Supan, εάν οι δημόσιοι υπάλληλοι πλήρωναν στο συνταξιοδοτικό ταμείο, το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν ότι θα εισέρρεαν περισσότερα χρήματα στα ταμεία, αλλά θα υπήρχε μια κρίσιμη παγίδα: «Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα κόστιζαν επίσης πολύ. Ζουν περισσότερο κατά μέσο όρο, κερδίζουν σχετικά πολλά κατά μέσο όρο και είναι πολλοί».
Τα τελευταία στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας (2017) δείχνουν το πρόβλημα: κατά μέσο όρο, οι άνδρες συνεχίζουν να ζουν για 13,9 χρόνια μετά τη συμπλήρωση της ηλικίας των 70 ετών.
Οι γυναίκες άλλα 16,6 χρόνια. Ο μέσος όρος για τους δημόσιους υπαλλήλους είναι 15,5 χρόνια. Οι γυναίκες δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να ζήσουν για 18,1 χρόνια μετά την ηλικία των 70 ετών.
Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα επιπλέον χρόνια ζωής θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν από το συνταξιοδοτικό ταμείο. Η επιβάρυνση των ασφαλιστικών εταιρειών θα αυξηθεί περαιτέρω.
Διαφορές μεταξύ συντάξεων και προσόδων
Η συζήτηση σχετικά με την ανισότητα στις συντάξεις ήταν ήδη στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τον Φεβρουάριο του 2024.
Εκείνη την εποχή, το επίκεντρο ήταν η αντιστάθμιση του πληθωρισμού, η οποία αρνούνταν στους «κανονικούς» συνταξιούχους.
Τότε όπως και τώρα, μπορούμε μόνο να προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τις διαφορές μεταξύ των δύο συστημάτων για τη συνταξιοδότηση. Σύμφωνα με την Frankfurter Rundschau, η Ένωση Γερμανών Δημοσίων Υπαλλήλων κάνει λόγο για «συζήτηση φθόνου».
Λέει ότι μόνο μια σύγκριση των σημερινών καθαρών συντάξεων με τις σημερινές συνολικές καθαρές συντάξεις (από τη νόμιμη σύνταξη και την εταιρική σύνταξη) σε παρόμοια επαγγέλματα θα είχε πραγματικά νόημα.
Είναι γεγονός ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει επίσης να συνάπτουν ιδιωτική ασφάλιση υγείας και μακροχρόνιας περίθαλψης από τις συντάξεις τους.
Οι εισφορές για την ασφάλιση υγείας και μακροχρόνιας περίθαλψης αφαιρούνται ήδη από τη σύνταξη.
Αυτό σημαίνει ότι ένα μεγαλύτερο μέρος αφαιρείται από τη σύνταξη, η οποία συνήθως αυξάνεται με την ηλικία.
Μια άλλη διαφορά είναι η φορολογική υποχρέωση. Οι συνταξιούχοι έπρεπε πάντα να πληρώνουν πλήρη φόρο για το εισόδημά τους.
Αυτό εφαρμόζεται σταδιακά στις κρατικές συντάξεις μόνο από το 2005.
Τι είναι διαφορετικό στην Αυστρία;
Η Αυστρία αναφέρεται συχνά ως καλό πρότυπο για ένα συνταξιοδοτικό σύστημα στο οποίο πληρώνουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Ωστόσο, η Γερμανική Συνταξιοδοτική Ασφάλιση επισημαίνει ορισμένες σημαντικές διαφορές σε άλλους τομείς:
Η περίοδος αναμονής για τη λήψη σύνταξης γήρατος είναι τουλάχιστον 15 έτη, δηλαδή σημαντικά μεγαλύτερη από ό,τι στη Γερμανία (πέντε έτη).
Το ποσοστό εισφορών για την αυστριακή συνταξιοδοτική ασφάλιση είναι σημαντικά υψηλότερο από ό,τι στη Γερμανία και οι εισφορές δεν κατανέμονται εξίσου (ο εργοδότης πληρώνει περισσότερα).
Οι κρατήσεις για συντάξεις που λαμβάνονται πριν από τη συμπλήρωση της κανονικής ηλικίας συνταξιοδότησης είναι υψηλότερες στην Αυστρία (4,2%) από ό,τι στη Γερμανία (3,6%).
Στην Αυστρία, το 22,8% του ακαθάριστου μισθού πηγαίνει για τη σύνταξη – στη Γερμανία είναι 18,9%.
Η Σουηδία και η Ελβετία αναφέρονται επίσης συχνά όταν πρόκειται για συντάξεις. Αλλά και εδώ τα πράγματα είναι ριζικά διαφορετικά.
Ποιος άλλος είναι υπέρ μιας συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης για τους δημόσιους υπαλλήλους; Εκτός από τους Πράσινους, το BSW, το AfD και το Κόμμα της Αριστεράς έχουν επίσης αντίστοιχες ιδέες. Το CDU/CSU, το SPD και το FDP είναι αντίθετα.
