Τα τσιμπούρια (Κρότωνες) είναι μικρά αραχνοειδή. Αν σας τσιμπήσει ένα, δεν είναι μόνο ενοχλητικό. Όταν ρουφάνε αίμα, μπορούν να μεταδώσουν ασθένειες. Πώς μπορείτε να προστατευτείτε.
Και πώς μπορώ να απαλλαγώ από ένα τσιμπούρι που έχει κολλήσει στο δέρμα μου; Οι πιο σημαντικές ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με τα τσιμπήματα από τσιμπούρια.
Ποια είδη κροτώνων/τσιμπουριών υπάρχουν στη Γερμανία;
Υπάρχουν περίπου 20 είδη κροτώνων στη Γερμανία. Πολλά από αυτά δαγκώνουν κυρίως ζώα. Κάποια, ωστόσο, αγαπούν και αίμα των ανθρώπων.
Αυτά είναι μεταξύ αυτών:
Το τσιμπούρι του ξύλου είναι το πιο κοινό είδος κρότωνος στη Γερμανία. Σύμφωνα με τον καθηγητή Gerhard Dobler, ο οποίος διεξάγει έρευνα για τα τσιμπούρια στο Ινστιτούτο Μικροβιολογίας των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων στο Μόναχο, τα ζώα αυτά βρίσκονται σε όλη τη Γερμανία.
Τα ενήλικα τσιμπούρια του ξύλου έχουν μέγεθος περίπου τρία χιλιοστά. Όταν είναι γεμάτα αίμα, μπορεί να φτάσουν ακόμη και τα 14 χιλιοστά, σύμφωνα με τον άτλαντα των κροτώνων του Ινστιτούτου Robert Koch (RKI).
Το σώμα του αλλάζει τότε και χρώμα: από κοκκινωπό σε γκρι-καφέ.
Μπορείτε να πιάσετε το συγκεκριμένο τσιμπούρι κυρίως σε δάση, στις άκρες των δασών, σε ξέφωτα και σε πάρκα και κήπους με πολλά δέντρα.
Τα τσιμπούρια ξύλου με εμφανώς μαρμαρωμένη ραχιαία ασπίδα βρίσκονται κυρίως στην ανατολική και νοτιοδυτική Γερμανία. Ωστόσο, εξαπλώνονται όλο και περισσότερο.
Σύμφωνα με τον άτλαντα των κροτώνων, ο δασικός κρότων των παραποτάμιων περιοχών έχει ήδη βρεθεί σε όλα τα ομόσπονδα κρατίδια εκτός από το Αμβούργο και τη Βρέμη.
Οι προνύμφες και οι νύμφες τους απορροφούν αίμα, ιδίως από μικρότερα ζώα. Τα ενήλικα τσιμπούρια των παρόχθιων δασών μπορούν επίσης να δαγκώσουν τον άνθρωπο.
Μπορείτε να βρείτε τα τσιμπούρια των παραποτάμιων δασών κυρίως εκεί όπου υπάρχουν ψηλά χόρτα, θάμνοι ή νεαρά δέντρα.
Πόσο επικίνδυνα είναι τα είδη των μεταναστευτικών κροτώνων;
Τα τελευταία χρόνια, ένα συγκεκριμένο είδος έχει γίνει πρωτοσέλιδο: το τσιμπούρι Hyalomma. Τα ζώα αυτά ζουν στην πραγματικότητα στην Ασία, την Αφρική και τη νοτιοανατολική Ευρώπη.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι τα ζώα φτάνουν στη Γερμανία ως προνύμφες ή νύμφες με μεταναστευτικά πουλιά.
Τα τσιμπούρια Hyalomma εντοπίζονται τακτικά στη Γερμανία από το 2007. Ωστόσο, αυτό είναι πολύ σπάνιο: Το 2018, για παράδειγμα, μόνο 19 τσιμπούρια Hyalomma αναφέρθηκαν στο RKI.
Ο κίνδυνος: Τα τσιμπούρια Hyalomma δεν είναι μόνο σημαντικά μεγαλύτερα από τα ενδημικά είδη κροτώνων, έως και δύο εκατοστά. Μπορούν επίσης να μεταδώσουν στον άνθρωπο τον απειλητικό για τη ζωή ιό της Κριμαίας-Κονγκό.
Τα καλά νέα: Μέχρι στιγμής, αυτό το παθογόνο δεν έχει ανιχνευθεί σε κανένα τσιμπούρι Hyalomma στη Γερμανία. Και μια μαζική μόλυνση δύσκολα αναμένεται προς το παρόν.
“Εάν εισαχθεί, μπορεί να επιβιώσει και να εξελιχθεί από το ένα στάδιο στο άλλο. Αλλά το Hyalomma δεν μπορεί να αναπαραχθεί εδώ μέχρι στιγμής, απ’ όσο γνωρίζουμε”, λέει ο Dobler.
Σε ποια εποχή του έτους τα τσιμπήματα από τσιμπούρια αποτελούν απειλή;
Η σύντομη απάντηση: στην πραγματικότητα πάντα. “Τα τσιμπήματα από τσιμπούρια μπορούν πλέον να συμβαίνουν όλο το χρόνο”, λέει ο Dobler.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα ζώα απορροφούν αίμα σε διαφορετικές εποχές του έτους.
“Γνωρίζουμε ότι το τσιμπούρι του ξύλου είναι ενεργό περίπου από τα μέσα Μαρτίου μέχρι τον Οκτώβριο, μερικές φορές και λίγο περισσότερο, δηλαδή μέχρι τον Νοέμβριο”, αναφέρει ο ερευνητής για τα τσιμπούρια.
Το τσιμπούρι Auwaldzecke δαγκώνει από τον Σεπτέμβριο έως τον Απρίλιο. “Είναι ενεργό καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα, εφόσον δεν υπάρχει χιόνι”.
Πώς ρουφάνε τα τσιμπούρια το αίμα;
Παρόλο που οι άνθρωποι συχνά μιλούν για δάγκωμα από τσιμπούρι, ο μηχανισμός με τον οποίο τα τσιμπούρια ρουφούν αίμα μοιάζει περισσότερο με τσίμπημα.
Για να πάρουν αίμα, τα τσιμπούρια γρατζουνάνε το δέρμα μας με τα στοματικά τους μέρη και αγκιστρώνονται σταθερά στην πληγή. Στη συνέχεια παραμένουν για έως και οκτώ ημέρες.
Πώς μπορώ να αναγνωρίσω ένα τσίμπημα από τσιμπούρι;
- Ούτε το τσίμπημα ούτε η αναρρόφηση του αίματος από τα ζώα είναι επώδυνη.
- Ένα δάγκωμα από τσιμπούρι εντοπίζεται ευκολότερα όταν το τσιμπούρι και το κεντρί του είναι ακόμη ενσωματωμένα στο δέρμα.
- Αν δεν το βρείτε, πέφτει από μόνο του μόλις ρουφήξει το αίμα του.
Το τσίμπημα μοιάζει τότε πολύ με τσίμπημα κουνουπιού, εξηγεί ο δερματολόγος Christoph Liebich από το Μόναχο. “Όταν το τσιμπούρι δεν είναι πλέον εκεί, δεν μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά”.
Περίπου το ήμισυ όλων των τσιμπημάτων από τσιμπούρια παραμένουν απαρατήρητα, εκτιμά ο Jakob Maske, εθνικός εκπρόσωπος Τύπου της Επαγγελματικής Ένωσης Παιδιάτρων και Εφήβων Ιατρών (BVKJ).
“Και συνήθως μπορείτε να αναγνωρίσετε το υπόλοιπο 50% από το γεγονός ότι το τσιμπούρι βρίσκεται ακόμη στο σώμα”.
Αυτό υποδηλώνει ότι πρόκειται για δάγκωμα από τσιμπούρι:
- μικρό, ενδεχομένως κνησμώδες κοκκίνισμα γύρω από το σημείο του τσιμπήματος
- Μικρά οζίδια (βλατίδες)
- Αυτά προκαλούνται από τοπική αλλεργική αντίδραση στο σάλιο του κρότωνος.
Πόσο επικίνδυνο είναι ένα τσίμπημα από τσιμπούρι;
Το ίδιο το τσίμπημα του δεν είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο. “Δεν υπάρχουν οξείες αλλεργικές αντιδράσεις, όπως γνωρίζετε από τις μέλισσες ή τις σφήκες”, λέει ο ερευνητής του τσιμπήματος των τσιμπουριών Dobler.
Οι μικρές κοκκινίλες ή τα οιδήματα θα πρέπει να εξαφανιστούν εντελώς μέσα σε λίγες ημέρες.
Ωστόσο, τα τσιμπούρια μπορούν να μεταδώσουν μολυσματικές ασθένειες όταν ρουφούν αίμα.
Στη Γερμανία, υπάρχουν δύο συγκεκριμένα:
- Η νόσος του Lyme: Αρχικά, το δέρμα κοντά στο σημείο του τσιμπήματος φλεγμαίνει. Αργότερα, τα μεταδιδόμενα βακτήρια Borrelia μπορούν επίσης να προσβάλουν τις αρθρώσεις, τα όργανα και το νευρικό σύστημα.
- ΜΒΕ (πρώιμη καλοκαιρινή μηνιγγοεγκεφαλίτιδα): Εμφανίζεται λιγότερο συχνά. Τα συμπτώματα αυτής της ιογενούς λοίμωξης είναι συχνά παρόμοια με εκείνα της γρίπης. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει σε μηνιγγίτιδα.
Καλό είναι να γνωρίζετε: Τα τσιμπούρια μπορούν επίσης να μεταδώσουν άλλες ασθένειες στον άνθρωπο: την μπαμπεσίωση, μια βακτηριακή λοίμωξη με συμπτώματα που μοιάζουν με της ελονοσίας, τον κηλιδωτό πυρετό ή την ανθρώπινη κοκκιοκυτταρική αναπλάσμωση.
Ωστόσο, σύμφωνα με το RKI, αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη στη Γερμανία.
Πόσο συχνή είναι η νόσος του Lyme;
Ανάλογα με την περιοχή, έως και το ένα τρίτο των κροτώνων στη Γερμανία είναι μολυσμένα με τα βακτήρια Borrelia.
Ωστόσο, δεν οδηγεί κάθε τσίμπημα σε μόλυνση. Το RKI υποθέτει ότι μόνο περίπου ένας στους εκατό ανθρώπους προσβάλλεται από τη νόσο του Lyme μετά από τσίμπημα κρότωνος.
Δεν υπάρχει παγγερμανική υποχρέωση αναφοράς της νόσου.
Μια ένδειξη της συχνότητας της νόσου δίνεται από τα στοιχεία του Κεντρικού Ινστιτούτου για την υποχρεωτική ασφάλιση υγείας (Zi).
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, 325.000 άτομα με νόμιμη ασφάλιση υγείας υποβλήθηκαν σε θεραπεία για τη νόσο του Lyme το 2021.
Ωστόσο, υπάρχουν έντονες περιφερειακές διαφορές:
Οι λοιμώξεις από Borrelia εμφανίστηκαν συχνότερα στην ανατολική Γερμανία και τη Βαυαρία.
Ενώ, σύμφωνα με το Zi, 232 διαγνώσεις ανά 100.000 ασφαλισμένους αναφέρθηκαν στο Αμβούργο το 2021, υπήρχαν περισσότερες από τρεισήμισι φορές περισσότερες στη Σαξονία.
Ποια συμπτώματα προκαλεί η νόσος του Lyme;
Πολλές λοιμώξεις από Borrelia περνούν απαρατήρητες. Θα πρέπει να επισκεφθείτε έναν γιατρό “εάν μετά από λίγες ημέρες εμφανιστεί μια ερυθρότητα στο σημείο όπου ήταν το υποτιθέμενο δάγκωμα”, λέει ο δερματολόγος Liebich.
“Δηλαδή, μια ερυθρότητα που τρέχει προς τα έξω σαν σταγόνα νερού”.
Η ερυθρότητα αναπτύσσεται περίπου τρεις ημέρες έως ένα μήνα μετά το τσίμπημα του τσιμπουριού.
Πώς να το αναγνωρίσετε:
- Μια κοκκινίλα σε σχήμα δακτυλίου με διάμετρο μεγαλύτερη από πέντε εκατοστά εμφανίζεται γύρω από το σημείο του τσιμπήματος.
- Υπάρχει μια ωχρή κηλίδα στη μέση της ερυθρότητας.
- Η ερυθρότητα μπορεί να εμφανιστεί και σε άλλα μέρη του σώματος, όπως τα πόδια, το κεφάλι ή ο λαιμός.
Άλλα σημάδια λοίμωξης από Borrelia είναι:
- Πυρετός
- Πονοκέφαλος
- Κόπωση
- Μυϊκός πόνος
- Πρήξιμο των λεμφαδένων
Τα καλά νέα είναι ότι αν μια λοίμωξη από Borrelia ανιχνευθεί νωρίς, μπορεί να αντιμετωπιστεί καλά με αντιβιοτικά.
Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Κέντρο Αγωγής Υγείας (BzgA), οι ασθενείς συνήθως αναρρώνουν πλήρως.
Ωστόσο, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η νόσος του Lyme μπορεί να επηρεάσει το νευρικό σύστημα.
Πώς μπορώ να προστατευτώ από τη νόσο του Lyme;
Δεν υπάρχει εμβολιασμός κατά της νόσου του Lyme. Εάν συναντήσετε στο σώμα σας ένα τσιμπούρι που ρουφάει αίμα, με λίγη τύχη μπορείτε ακόμα να αποτρέψετε μια μόλυνση.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μετάδοση της Borrelia μέσω του κρότωνος αρχίζει 12 έως 20 ώρες μετά το τσίμπημα.
“Όσο περισσότερο χρόνο το τσιμπούρι ρουφάει αίμα, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να μεταδώσει τη Βορρέλια”, εξηγεί ο ερευνητής για τα τσιμπούρια Dobler.
Πόσο συχνά μεταδίδεται η ΜΒΕ από τα τσιμπούρια;
Είναι σημαντικά σπανιότερη από τη νόσο του Lyme.
- Το 2021 αναφέρθηκαν στο RKI μόλις λιγότερα από 400 κρούσματα.
- Το 2020, υπήρχαν πάνω από 700.
Ωστόσο, υπάρχουν περιφερειακές διαφορές. Το RKI δημοσιεύει έναν ετησίως επικαιροποιημένο χάρτη των περιοχών κινδύνου. Σε αυτές τις περιοχές, έως και το 5% των κροτώνων μεταφέρουν τον ιό.
Στη Γερμανία, υπάρχει υψηλότερος κίνδυνος ιδίως στη Βαυαρία, τη Βάδη-Βυρτεμβέργη, τη νότια Έσση, τη Σαξονία και τη νοτιοανατολική Θουριγγία.
Μεμονωμένες περιοχές κινδύνου εντοπίζονται επίσης στην Κεντρική Έσση, το Σάαρλαντ, τη Ρηνανία-Παλατινάτο, την Κάτω Σαξονία, το Βρανδεμβούργο και τη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία.
“Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει η ασθένεια σε περιοχές μη κινδύνου”, προειδοποιεί ο Dobler. Απλώς ο ιός εμφανίζεται εκεί λιγότερο συχνά.
Πώς μπορώ να προστατευτώ από τον ιό;
Ο κυριότερος τρόπος για να προστατευτείτε από τον ιό είναι να εμβολιαστείτε.
Η Μόνιμη Επιτροπή Εμβολιασμού (Stiko) το συνιστά για:
- Άτομα που ζουν ή διαμένουν σε περιοχές κινδύνου και θα μπορούσαν να τσιμπηθούν από τσιμπούρια.
- Άτομα που εργάζονται στη δασοκομία ή τη γεωργία, για παράδειγμα.
Αυτά πρέπει να γνωρίζετε για τον εμβολιασμό κατά του ΜΣΕ:
- Απαιτούνται τρεις εμβολιασμοί για πλήρη προστασία.
- Ο εμβολιασμός πρέπει να ανανεώνεται κάθε τρία χρόνια.
- Ένας επόμενος εμβολιασμός δεν μπορεί πλέον να αποτρέψει την εμφάνιση της νόσου.
- Τα παιδιά ηλικίας άνω του ενός έτους μπορούν επίσης να εμβολιαστούν. Οι λοιμώξεις είναι συχνά ήπιες στα παιδιά.
Αλλά: “Σοβαρές περιπτώσεις συμβαίνουν”, λέει ο Dobler. Ως εκ τούτου, συμβουλεύει την εκτίμηση κινδύνου από παιδίατρο “μόλις τα παιδιά ανεξαρτητοποιηθούν και επίσης τρέχουν στους θάμνους μερικές φορές όταν πηγαίνετε στο δάσος”.
Καλό είναι να γνωρίζετε: Σε αντίθεση με τη νόσο του Lyme, ο ιός της ΜΒΕ μεταδίδεται άμεσα. “Όσο περισσότερο ρουφάει το τσιμπούρι, τόσο περισσότερος ιός απελευθερώνεται στον οργανισμό”, λέει ο ιολόγος. “Και τόσο πιο επικίνδυνη μπορεί βασικά να γίνει η πορεία της νόσου”.
Επομένως, βρείτε και απομακρύνετε το τσιμπούρι το συντομότερο δυνατό.
Πώς μπορώ να αφαιρέσω ένα τσιμπούρι;
Μπορείτε εύκολα να απομακρύνετε μόνοι σας τα τσιμπούρια.
“Ο καλύτερος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσετε ειδικές τσιμπίδες για τσιμπούρια, οι οποίες διατίθενται στα φαρμακεία”, συμβουλεύει ο δερματολόγος Christoph Liebich.
Αλλά και οι λεγόμενες κάρτες για τσιμπούρια είναι επίσης κατάλληλες.
Έτσι μπορείτε να αφαιρέσετε ένα τσιμπούρι με μια κάρτα για τσιμπούρια:
- Σπρώξτε την κάρτα ανάμεσα στο δέρμα και το τσιμπούρι.
- Πιέστε την κάρτα πάνω στο δέρμα.
- Σπρώξτε το τσιμπούρι έξω.
Έτσι λειτουργεί η τσιμπίδα για τα τσιμπούρια:
- Πιάστε το τσιμπούρι από τα στοματικά του μέρη, παραμένοντας όσο το δυνατόν πιο κοντά στην επιφάνεια του δέρματος.
- Τραβήξτε το τσιμπούρι αργά και κατ’ ευθείαν έξω από το δέρμα.
Προσοχή: Μην πιέζετε ολόκληρο το σώμα του τσιμπουριού. Αυτό μπορεί να ωθήσει παθογόνους μικροοργανισμούς στην πληγή.
Σημαντικό: Μην προσπαθήσετε να πνίξετε το τσιμπούρι με υγρά, όπως κόλλα ή λάδι. Σύμφωνα με το RKI, αυτό μπορεί να ερεθίσει άσκοπα τα ζώα. Απελευθερώνουν περισσότερο σάλιο και ο κίνδυνος μόλυνσης μπορεί να αυξηθεί.
Τι πρέπει να κάνετε μετά την αφαίρεση του τσιμπουριού;
- Απολυμάνετε σχολαστικά το σημείο.
- Συνθλίψτε το ζώο με ένα σταθερό αντικείμενο. Τα τσιμπούρια θεωρούνται εξαιρετικά ανθεκτικά.
- Παρατηρήστε το σημείο του τσιμπήματος για έξι εβδομάδες. Οι ειδικοί σας συμβουλεύουν να το σημαδέψετε και να σημειώσετε την ημερομηνία του τσιμπήματος.
- Εάν το τσίμπημα προκαλεί φαγούρα, η ψύξη μπορεί να βοηθήσει, για παράδειγμα με ψυχρές συσκευασίες.
Πώς μπορώ να προστατευτώ από τα τσιμπήματα;
Τα ζώα δεν πέφτουν από τα δέντρα πάνω μας, όπως υποτίθεται μερικές φορές. Τα οικόσιτα τσιμπούρια, όπως το τσιμπούρι του ξύλου, είναι κυνηγοί που παραμονεύουν.
“Αυτό σημαίνει ότι κάθονται στη βλάστηση και περιμένουν να έρθει κάποιος”, λέει ο ερευνητής κροτώνων Dobler.
Αυτά τα μέτρα προστατεύουν επίσης από τα τσιμπήματα:
Κατάλληλος ρουχισμός: Όταν βγαίνετε στη φύση, επιλέγετε ρούχα που καλύπτουν το δέρμα όσο το δυνατόν πληρέστερα, αλλά κυρίως μακριά παντελόνια.
“Αν πρόκειται για περιοχές όπου τα τσιμπούρια είναι πιο συχνά, συνιστούμε τα πόδια του παντελονιού να μπαίνουν μέσα στις κάλτσες”, λέει ο Dobler.
Έτσι αποτρέπεται η άμεση επιφάνεια επίθεσης στο δέρμα.
Ο ειδικός στα τσιμπούρια συμβουλεύει επίσης να φοράτε μάλλον ανοιχτόχρωμα ρούχα. “Εκεί μπορείτε να δείτε πολύ καλά τα τσιμπούρια”.
Ψάξτε σχολαστικά: “Τα τσιμπούρια δεν τσιμπάνε αμέσως, μερικές φορές σέρνονται στο δέρμα για ώρες μέχρι να βρουν το καλύτερο σημείο”, εξηγεί ο Dobler.
Αν αναζητήσετε τσιμπούρια αμέσως μετά την επίσκεψη στο δάσος, έχετε επομένως “πολύ καλές πιθανότητες να ανακαλύψετε τα τσιμπούρια που δεν έχουν ακόμη προσκολληθεί και να τα απομακρύνετε καλά”.
Ο Dobler συνιστά σπρέι ή λοσιόν προστασίας από τα τσιμπούρια που απωθούν τα τσιμπούρια μέσω των οσμών, ειδικά για άτομα που περνούν πολύ χρόνο στο δάσος για εργασία ή αναψυχή.
Μπορούν να εφαρμοστούν σε μεμονωμένες περιοχές του δέρματος ή στα ρούχα. Πολλά από αυτά είναι επίσης αποτελεσματικά κατά των κουνουπιών.
Ωστόσο, το δραστικό συστατικό DEET (διαιθυλολουαμίδιο) που περιέχεται σε ορισμένα από τα προϊόντα μπορεί να ερεθίσει τα μάτια και να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις.
Το Κέντρο Συμβουλευτικής Καταναλωτών του Αμβούργου συνιστά να μη χρησιμοποιούνται προϊόντα με αυτό το δραστικό συστατικό σε παιδιά κάτω των οκτώ ετών.
Τα παρασκευάσματα με το δραστικό συστατικό icaridine θεωρούνται καλύτερα ανεκτά, αλλά και εδώ είναι δυνατόν να προκληθεί ερεθισμός των ματιών.
Σύμφωνα με τους ειδικούς σε θέματα προστασίας των καταναλωτών, τα σκευάσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε παιδιά άνω των δύο ετών.
Παρακαλείστε να σημειώσετε: Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Περιβάλλοντος, τα σπρέι δεν προσφέρουν ποτέ 100% προστασία.
Ως εκ τούτου, οι ειδικοί συνιστούν να συνδυάζονται πάντα διαφορετικά μέτρα.
Πώς μπορώ να ψάξω για τσιμπούρια;
Το καλύτερο είναι να ψάχνετε όλο το σώμα. “Τα τσιμπούρια μπορεί πραγματικά να βρίσκονται παντού, όχι μόνο στο δέρμα, αλλά μερικές φορές και στα ρούχα”, λέει ο Jakob Maske, ιατρός.
Φροντίστε να ψάξετε και σε αυτά τα σημεία:
- Μαλλιά
- Μασχάλες
- Αγκώνες
- Πίσω μέρος του γόνατος
Σύμφωνα με το RKI, τα τσιμπούρια τσιμπάνε ιδιαίτερα συχνά σε προστατευμένα μέρη του σώματος.
Τα τσιμπούρια μπορούν επίσης να βρεθούν κάτω από λουράκια ρολογιών και στην περιοχή των γοφών κάτω από τα παντελόνια.
Ο ειδικός στα τσιμπούρια Dobler συνιστά να κοιτάτε προσεκτικά όταν ψάχνετε. Ειδικά τα νεαρά τσιμπούρια, οι λεγόμενες νύμφες, έχουν μόνο το μέγεθος ενός κεφαλιού καρφίτσας. Συχνά δεν μπορούν να γίνουν αισθητά στο δέρμα.
Είναι επίσης πιο συνηθισμένα στη φύση από τα ενήλικα τσιμπούρια. Δαγκώνουν απαρατήρητα και επομένως είναι επίσης πιο πιθανό να μεταδώσουν μολύνσεις απαρατήρητες από ό,τι τα ενήλικα τσιμπούρια.
Καλό είναι να γνωρίζετε: Τα τσιμπούρια μπορούν μερικές φορές να ξεπλυθούν στο ντους. Ωστόσο, αυτό δεν υποκαθιστά μια ενδελεχή έρευνα.
“Εάν το τσιμπούρι έχει ήδη τσιμπήσει, το ντους δεν είναι σε καμία περίπτωση κατάλληλο για την αφαίρεση του τσιμπουριού”, προειδοποιεί το RKI.
GRland – Μην μαθαίνεις τα νέα τελευταίος!
Κάνε Like στη σελίδα μας στο Facebook και ενημερώσου πρώτος για όλες τις τελευταίες εξελίξεις. Έγκαιρη, έγκυρη και ανεξάρτητη ενημέρωση. Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τον κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
